Sociale en culturele factoren in arbeidspreventie

Bij een evacuatie gedragen mensen zich niet als moleculen. De parameters die je kan invoeren in je simulatie, maken van de poppetjes op het scherm geen mensen. Mensen helpen elkaar, waardoor een evacuatie tot maar liefst 30% sneller kan lopen, maar panikeren soms ook met mogelijk desastreuze gevolgen. Zijn de aanwezigen jonger of ouder, spreken ze dezelfde taal en betekent die bepaalde instructie in alle culturen wel hetzelfde?

Bij een van onze klanten is de moedertaal van het merendeel van de werknemers bijvoorbeeld niet Nederlands. Snel naar Engels dan maar? Nee, ook dat is geen optie, evenmin als Frans of Duits.

Ook deze nieuwe werknemers krijgen training om hen in de meest veilige omstandigheden hun taken te laten uitvoeren, dus wordt het soms wat handen-en-voetenwerk met veel visuele ondersteuning. Of je schakelt collega’s in die de vreemde taal in kwestie spreken en kunnen tolken.

Uiteraard is het daarbij een kwestie van alert te blijven. Een woord kan een totaal andere connotatie hebben in verschillende talen en culturen. Hoe snel is “snel”? En “evacueren”? Is dat snel zelf gaan lopen of toch de procedures blijven volgen? Hoeveel autonomie heeft de werknemer in een bepaalde situatie? Is volgzaamheid eerder de reflex of proactief handelen?

Voortdurend leeft de vraag: hoe interpreteert die ander mijn woorden of instructies?

In dit bedrijf ga je nog iets vaker die rondgang doen en controleer je zo of de arbeider bijvoorbeeld de aangewezen instructies bij de bediening van machines geïnterpreteerd heeft zoals jij ze uitlegde. Je ziet hem rondrijden met de heftruck en meteen is duidelijk of hij echt begrepen heeft hoe belangrijk de aangeleerde veiligheidsmaatregelen daarbij zijn. En dat blijf je doen zodat de aandacht voor het onderhouden van de opgedane kennis daarrond ook niet verslapt. Dat sommige werknemers je niet altijd graag zien komen, spreekt voor zich…

Een andere klant is een Chinees bedrijf met een vrij nieuwe vestiging in Limburg. Daar gaat het nog wat verder dan de taalbarrière die op zich al extremer is.

Een deel van de werknemers is eentalig Chinees. Dat vang je op door een tolk in huis die ook het bedrijf kent, maar ook daar wordt het soms nog oplossingen zoeken voor het vertalen van de finesses.

Daarnaast ondervind je dat de hiërarchie er toch anders in elkaar zit waardoor je zelf bijvoorbeeld een heel geduldige queeste moet ondernemen eer je de sleutel van een andere sleutelkast in handen krijgt.

Wanneer je in zo’n bedrijf slaagt ook aan tafel te gaan zitten en dingen in beweging te krijgen, is de voldoening des te groter. Heerlijk ook om alle dagen met mensen aan de slag kunnen en in te spelen op hun specifieke vragen.